เกิดมาจน ต้องทน สู้ตรากตรำ
หาทั้งเช้า ยันค่ำ ยังหิวโหย
ยามเข้าสู่ วัยชรา คราร่วงโรย
ยามฉันเจ็บ โอดโอย ใครจะมอง
ยามป่วยไข้ แล้วใคร จะรักษา
ทั้งค่าหยูก ค่ายา คราหม่นหมอง
คงล้มตาย เพราะเรา ไร้เงินทอง
ชีวิตกอง ไร้ค่า น่าเศร้าใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น