รัฐธรรมนูญ ไทย ฉบับที่ 4 หรือฉบับปี 2490 ( ฉบับใต้ตุ่ม )
ประกาศใช้เมื่อ 9 พ.ย.2490 ได้สถาปนา อภิรัฐมนตรีขึ้นมา ในหมวด 2 ในมาตรา 13 -20 ดังนี้
มาตรา 13 อภิรัฐมนตรีเป็นตำแหน่งประจำมีห้านาย เป็นผู้บริหารราชการในพระองค์ และถวายคำปรึกษาแด่พระมหากษัตริย์
มาตรา 14. อภิรัฐมนตรีเป็นที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์ด้วยการถวายความเห็นโดยชอบและถูกต้องเพื่อประโยชน์แก่ประเทศชาติทุกสาขา
มาตรา 15. ในคณะอภิรัฐมนตรีจะทรงพระกรุณาแต่งตั้งผู้อาวุโสเป็นประธานหนึ่งนาย
มาตรา 16. อภิรัฐมนตรีจะพ้นหน้าที่เมื่อ ลาออก ทุพพลภาพ หรือตาย
มาตรา17. เมื่อตำแหน่งอภิรัฐมนตรีว่างลงจะได้มีพระบรมราชโองการแต่งตั้งแทน อย่างน้อยผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งแทน จะต้องมีคุณสมบัติ เป็นผู้รับราชการประจำมาแล้วไม่น้อยกว่า 25 ปีและเคยรับราชการอย่างต่ำตำแหน่งอธิบดี หรือเคยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมาแล้ว 4 ปี
มาตรา18. อภิรัฐมนตรี มีหน่วยงานราชการขึ้นอยู่ตามที่จะมีประกาศเป็นพระราชกฤษฎีกา
มาตรา 19. ประธานอภิรัฐมนตรีจะได้มอบหมายให้อภิรัฐมนตรีคนใดบัญชาหน่วยราชการที่กำหนดตามพระราชกฤษฎีกา
มาตรา 20. การบรรจุ การแต่งตั้ง การถอดถอน การลงโทษ การกำหนดคุณสมบัติข้าราชการให้เป็นไปโดยกฎหมาย
- รัฐธรรมนูญฉบับนี้มาจากการยึดอำนาจ โดยการนำของ จอมพล ผิน ชุณหวัณ ( บิดา พล.อ.ชาติชาย ชุณหวัณ ) และอภิรัฐมนตรีนี้ ได้แปรสภาพกลายมาเป็นองคมนตรีในปัจจุบัน
กังวาล ทองเนตร รัฐศาสตร์ การปกครองมหาวิทยาลัยรามคำแหง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น